کد مطلب:314118 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:185
ما شفای تو را از درگاه خداوند عالم گرفته ایم
یكی از بزرگان ایل سنجابی كرمانشاهان، به نام حاجی قهرمان صالح سنجابی، در سالهای 1914 تا 1918 میلادی (دوران جنگ بین الملل اول) مطابق 1293 ش به علت ابتلا به یك نوع بیماری ناشناخته، در بیمارستان نظامی برلن (در كشور آلمان) مورد درمان قرار می گیرد و با وجود كمك فرماندهان ارتش آلمان به وی معالجه نشده و وصیت می كند كه پس از مرگ جنازه اش را به كربلا ببرند و در حرم مطهر حضرت اباالفضل العباس علیه السلام به خاك بسپارند. وی چندین شب را با خواندن زیارت مخصوص حضرت اباالفضل العباس علیه السلام می گذراند و سپس به حالت خواب و بیداری آن حضرت را می بیند كه به او می فرماید: ای قهرمان صالح سنجابی، ما شفای تو را از درگاه خداوند عالم گرفته ایم، تو به كربلا بیا بارگاه برادرم حضرت امام حسین علیه السلام را زیارت كن و سپس به نزد ما بیا كه خداوند شفای تو را در اینجا فراهم كرده است.
مرحوم سنجابی این را در یك قصیده ی چندبیتی به رشته ی نظم كشیده است و می گوید:
چون چنین فرمان آن حضرت رسید
صد امید از حق درون جان دمید...
باری، مرحوم سنجابی پس از این مكاشفه، به رغم مخالفت مقامات بیمارستان آلمان، از آنجا خارج شد، با اولین ترن برلن را ترك می كند و از راه تركیه و موصل به كربلا می رود و پس از زیارت قبر مبارك حضرت سیدالشهدا علیه السلام به زیارت قبر حضرت اباالفضل العباس علیه السلام می شتابد و زیارتی سیر به جا می آورد. آنگاه پس از
[ صفحه 533]
انجام مراسم زیارت، به صحن مبارك می رود و می بیند چند نفر از افراد خانواده اش در همان روز با قافله ی كرمانشاه به كربلا آمده اند. وی از دیدن آنها اظهار تعجب می كند، ولی آنها به او می گویند كه یك ماه قبل مادربزرگشان خواب دیده است كه حضرت اباالفضل العباس علیه السلام به او می گوید: خداوند به وسیله ی ما فرزندش را شفا داده است، چند تن از افراد خانواده را به كربلا بفرست تا فرزندت را تحویل بگیرند.
مرحوم سنجابی، كه در كربلا به سختی مریض بوده است، با توصیه ی پزشكی كه همراه كاروان بوده تحت درمان قرار می گیرد. پزشك مزبور دستور مصرف داروهای طبیعی را می دهد و او با مصرف آنها، پس از چندین ساعت خواب طولانی، یك روز صبح از خواب بیدار می شود و می بیند كه هیچ یك از آثار بیماری در وجودش باقی نیست. از بستر بیماری خارج می شود و پس از استحمام، به زیارت قبر حضرت سیدالشهدا علیه السلام و قمر بنی هاشم علیه السلام می رود.
مرحوم سنجابی بعد از این سفر بابركت و معجزه آسا به كرمانشاه بازگشته و میان ایل سنجابی می رود و به ساختن تكیه ای به نام حضرت اباالفضل العباس علیه السلام اقدام می كند.
مرحوم سنجابی این را در یك قصیده ی چندبیتی به رشته ی نظم كشیده است و می گوید:
چون چنین فرمان آن حضرت رسید
صد امید از حق درون جان دمید...
باری، مرحوم سنجابی پس از این مكاشفه، به رغم مخالفت مقامات بیمارستان آلمان، از آنجا خارج شد، با اولین ترن برلن را ترك می كند و از راه تركیه و موصل به كربلا می رود و پس از زیارت قبر مبارك حضرت سیدالشهدا علیه السلام به زیارت قبر حضرت اباالفضل العباس علیه السلام می شتابد و زیارتی سیر به جا می آورد. آنگاه پس از
[ صفحه 533]
انجام مراسم زیارت، به صحن مبارك می رود و می بیند چند نفر از افراد خانواده اش در همان روز با قافله ی كرمانشاه به كربلا آمده اند. وی از دیدن آنها اظهار تعجب می كند، ولی آنها به او می گویند كه یك ماه قبل مادربزرگشان خواب دیده است كه حضرت اباالفضل العباس علیه السلام به او می گوید: خداوند به وسیله ی ما فرزندش را شفا داده است، چند تن از افراد خانواده را به كربلا بفرست تا فرزندت را تحویل بگیرند.
مرحوم سنجابی، كه در كربلا به سختی مریض بوده است، با توصیه ی پزشكی كه همراه كاروان بوده تحت درمان قرار می گیرد. پزشك مزبور دستور مصرف داروهای طبیعی را می دهد و او با مصرف آنها، پس از چندین ساعت خواب طولانی، یك روز صبح از خواب بیدار می شود و می بیند كه هیچ یك از آثار بیماری در وجودش باقی نیست. از بستر بیماری خارج می شود و پس از استحمام، به زیارت قبر حضرت سیدالشهدا علیه السلام و قمر بنی هاشم علیه السلام می رود.
مرحوم سنجابی بعد از این سفر بابركت و معجزه آسا به كرمانشاه بازگشته و میان ایل سنجابی می رود و به ساختن تكیه ای به نام حضرت اباالفضل العباس علیه السلام اقدام می كند.